Πρώτοι εμείς φροντίζουμε τα παιδιά μας να μάθουν μέσα από το παράδειγμά μας και όχι μέσα από υποδείξεις.

• Αν δούμε άνθρωπο σε κίνδυνο προσφέρουμε βοήθεια. Αν είμαστε μόνοι ζητάμε ενισχύσεις και παίρνουμε μέτρα ασφαλείας. Δεν αφήνουμε κανέναν μόνο.

• Αν χρειαζόμαστε οι ίδιοι βοήθεια δε ντρεπόμαστε να τη ζητήσουμε.

• Είναι οκ να δυσκολευόμαστε να χειριστούμε καταστάσεις. Δεν είναι δείγμα αδυναμίας η αναζήτηση βοήθειας αλλά αντιθέτως(!) δείγμα νηφαλιότητας.

• Οι ίδιοι πρωτίστως δείχνουμε ανθρωπιά σε ανθρώπους και ζώα που πεινούν, πονούν, που περνούν δύσκολα. 

• Στη δουλειά μας όταν ένας συνάδελφος δεν φαίνεται καλά ρωτάμε "Πώς μπορώ να βοηθήσω;" ή "Είμαι εδώ αν χρειαστείς κάτι".

• Όταν στην παρέα μας σχολιάζουν επικρίνουν ή προσβάλλουν κάποιον/α δε γελάμε, δε συμμετέχουμε, δε δείχνουμε ότι συμφωνούμε σε αυτό που γίνεται. Δε χρειάζεται να είμαστε αρεστοί σε όλους, ούτε να ακολουθούμε αρνητικές συμπεριφορές μιας παρέας προκειμένου να νιώθουμε μέλη της. Έχουμε τη δική μας γνώμη, δεν "ανήκουμε" στην παρέα άλλα μόνο στον εαυτό μας. Οι παρέες που έχουν αρχηγούς δεν είναι παρέες αλλά συντηρούνται με ιδιοτελή κίνητρα.

• Προσπαθούμε να μη βγάζουμε βιαστικά συμπεράσματα για ανθρώπους. Κανείς δε ξέρεις τι περνάει στη ζωή του ο άλλος άνθρωπος, έτσι και το παιδί μας θα μάθει να δίνει ευκαιρίες.

• Εστιάζουμε στο θετικό δυναμικό κάθε ανθρώπου. Δίνουμε ευκαιρία, συγχωρούμε, μπαίνουμε στη θέση του.

• Κάποιος/α που μιλάει συνεχώς αρνητικά για άλλους πιθανότατα το ίδιο κάνει και σε μας όταν δεν είμαστε εκεί. 

 Στο σχολείο:

• Οι γονείς στο σχολείο είναι σημαντικό να ενδιαφερθούν να γνωρίσουν τους δασκάλους, την τάξη, τους φίλους και τους γονείς των άλλων παιδιών. 

• Να είναι θετικοί μεταξύ τους και να λένε "Καλημέρα".

• Αν προκύψουν διαφωνίες έως και περιστατικά εκφοβισμού οι γονείς είναι σημαντικό να επικοινωνήσουν μεταξύ τους με ευγενικό τρόπο και όχι επιθετικότητα με διάθεση επίλυσης των προβλημάτων. Η στάση των γονιών θα αποβεί καθοριστική για την επίλυση των συγκρούσεων στη σχολική κοινότητα. Συμμετέχουμε στις σχολικές ενημερώσεις και είμαστε διαθέσιμοι στις σχολικές δραστηριότητες. Είμαστε φιλικοί, προσιτοί και όχι αμυντικοί. 

 Στο σπίτι:

• Δε χρησιμοποιούμε τιμωρία ως μέσο πειθαρχίας. Θέλουμε τα παιδιά μας να εκτιμούν, να σέβονται, όχι να φοβούνται!

• Δε βρίζουμε, απειλούμε, φωνάζουμε ή κατακερματίζουμε την αυτοπεποίθηση του παιδιού μας με προσβολές ή υποτίμηση γιατί πιθανότατα είτε θα μάθει ότι δεν αξίζει και θα γίνει το θύμα περιστατικών εκφοβισμού από συνομιλήκους του (αφού αυτές οι συμπεριφορές θα του είναι οικείες) είτε θα γίνει ο ίδιος θύτης σε περιστατικά προξενώντας βλάβες σε άλλους.

• Κερδίζουμε την εμπιστοσύνη τους με συζήτηση, με παραδείγματα, με θετική ενίσχυση, με συμμετοχικές δραστηριότητες.

• Αγκαλιάζουμε τη διαφορετικότητα του παιδιού, άλλωστε όλα τα παιδιά έχουν κοινή ανάγκη να λαμβάνουν αγάπη, να νιώθουν ασφαλή και να είναι αποδεκτά. 

Φέτος θέτουμε ως προτεραιότητα να δείξουμε στα παιδιά μας την αρετή της ανθρωπιάς.

PhDc, MSc Ψυχολόγος Ασπασία Πίζγα