Η απόφαση να διακόψει ή να αλλάξει  κανείς ψυχοθεραπευτική προσέγγιση είναι προσωπική και συχνά απαιτεί αρκετή σκέψη. Υπάρχουν διάφοροι λόγοι που μπορεί να οδηγήσουν έναν θεραπευόμενο σε αυτή την απόφαση. Ένας κοινός λόγος είναι η επίτευξη των θεραπευτικών στόχων. Όταν οι θεραπευόμενοι αισθάνονται ότι έχουν αναπτύξει εργαλεία και στρατηγικές για να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα τους, μπορεί να αποφασίσουν ότι είναι έτοιμοι να προχωρήσουν χωρίς τη συνεχή υποστήριξη του θεραπευτή. 

Τα συναισθήματα που μπορεί να νιώθουμε προς τον θεραπευτή μας – όπως θυμός, απογοήτευση, ή ακόμα και έντονη προσκόλληση – πολλές φορές δεν σχετίζονται με τον ίδιο τον θεραπευτή ή με κάτι που έκανε ή δεν έκανε στη διάρκεια της θεραπείας. Αυτά τα συναισθήματα, συχνά, είναι αποτέλεσμα της διαδικασίας που ονομάζεται «μεταβίβαση», όπου αναπαράγουμε, χωρίς να το συνειδητοποιούμε, συναισθήματα και σχέσεις από το παρελθόν μας μέσα στη σχέση με τον θεραπευτή.

Ο διαδικτυακός εθισμός συνιστά ένα κρίσιμο ζήτημα δημόσιας υγείας και ψυχικής ευημερίας, καθώς η έκθεση στο Διαδίκτυο παρουσιάζει συνεχώς αυξητικές τάσεις, ενώ η ηλικία έναρξης της πρώτης επαφής με τις ψηφιακές τεχνολογίες μειώνεται συνεχώς. Ο όρος «διαδικτυακός εθισμός» (ή Internet addiction disorder - IAD) αναφέρεται σε μια παθολογική και ανεξέλεγκτη χρήση του Διαδικτύου, η οποία μπορεί να επηρεάσει την καθημερινή ζωή, τις κοινωνικές σχέσεις και τις γνωστικές λειτουργίες.

Η καθημερινότητα μπορεί να μας φέρνει αντιμέτωπους με έντονα επίπεδα άγχους και στρες, τα οποία επηρεάζουν την ψυχική και σωματική μας υγεία. Είναι σημαντικό να αναγνωρίσετε ότι το στρες μπορεί να σχετίζεται όχι μόνο με τις συνθήκες της καθημερινότητας, αλλά και με άλλες ψυχικές καταστάσεις.

 Γι' αυτό, προτού προχωρήσετε σε οποιαδήποτε μέθοδο ανακούφισης, είναι καλό να συμβουλευτείτε έναν ειδικό ψυχικής υγείας (ψυχίατρο ή ψυχολόγο) ώστε να κατανοήσετε καλύτερα την κατάσταση σας.